Karty magnetyczne LoCo i HiCo

Karty magnetyczne są jedną z najtańszych dostępnych sposobów zapisania informacji. Czytnik kart magnetycznych pozwala na odczytanie treści zapisu.

Umiejscowienie i parametry paska określa norma ISO 7811…

Obecnie dla kart magnetycznych stosowane są dwa rodzaje pasków:
– LoCo (low coercivity) – niski współczynnik koercji paska – ok. 300 oe (erstedów)
– HiCo (high coercivity) – wysoki współczynnik koercji paska – do 4000 oe (erstedów)

Zapis i odczyt danych z karty umożliwia ich skuteczną pracę w systemach autoidentyfikacji, kontroli dostępu, rejestracji czasu pracy, systemach bezobsługowej sprzedaży i wiele innych.

Pasek magnetyczny HiCo jest najbardziej popularnym paskiem ze względu na wyższą odporność na rozmagnesowanie, a więc zapewnienie większej trwałości przechowywanych danych.

Karty z paskiem magnetycznym LoCo są dość podatne na rozmagnesowanie i utraty zapisu danych.

Na pasku magnetycznym znajdują się 3 ścieżki zapisu o łącznej pojemności 75 znaków alfanumerycznych i 147 cyfr. Względnie mała pojemność paska magnetycznego jest jednak zupełnie wystarczająca do zapisania numeru karty, daty ważności, danych osobowych posiadacza i innych dodatkowych informacji.

Dostępne standardy kodowania paska magnetycznego:
– ścieżka 1 (76 znaków): 01234567890ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTVWXYZ!@#$^&'()*+-=,./\<>_:;][ (spacja)
– ścieżka 2 (37 znaków): 0123456789:<=>
– ścieżka 3 (104 znaki): 0123456789:<=>

Znaki sterujące:
;? – początek i koniec ścieżek 2 i 3
%? – początek i koniec ścieżki 1

Znaki sterujące nie mogą być zakodowane w środku ścieżki, np.:

12345;123 zakoduje tylko 123
12345?12345678 zakoduje tylko 12345

Na niektórych czytnikach włączone jest pokazywanie znaków sterujących, a na innych nie, więc odczyty: ;12345? i 12345 są oba prawidłowe. Przy podawaniu danych do kodowania paska nie jest konieczne podawanie znaków sterujących – one są kodowane zawsze.