Karty magnetyczne

Umiejscowienie i parametry paska określa norma ISO 7811.

Obecnie dla kart magnetycznych stosowane są dwa rodzaje pasków:

• LoCo (low coercivity) – niski współczynnik koercji paska – ok. 300 oe (erstedów)
• HICO (high coercivity) – wysoki współczynnik koercji paska – do 4000oe (esterydów)

Pasek magnetyczny jest taśmą na której można kodować informacje. Odczyt danych odbywa się poprzez przeciągnięcie karty przez czytnik.

Pasek ten pozwala na wielokrotny zapis i odczyt informacji w postaci cyfrowej.

Zapis i odczyt danych z karty umożliwia ich skuteczną pracę – karty magnetyczne stosowane są w systemach autoidentyfikacji, kontroli dostępu, rejestracji czasu pracy, systemach bezobsługowej sprzedaży i wielu innych.

Pasek magnetyczny HiCo jest najbardziej popularnym paskiem ze względu na wyższą odporność na rozmagnesowanie. Karty z paskiem magnetycznym LoCo są dość podatne na rozmagnesowanie i utraty zapisu danych.

Dostępne standardy kodowania paska magnetycznego:

• ścieżka 1 (76 znaków): 01234567890ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTVWXYZ!@#$^&'()*+-=,./\<>_:;][ (spacja)
• ścieżka 2 (37 znaków): 0123456789:<=>
• ścieżka 3 (104 znaki): 0123456789:<=>

Znaki sterujące:
;? – początek i koniec ścieżek 2 i 3
%? – początek i koniec ścieżki 1

Znaki sterujące nie mogą być zakodowane w środku ścieżki, np.:

12345;123 zakoduje tylko 123
12345?12345678 zakoduje tylko 12345

Na niektórych czytnikach włączone jest pokazywanie znaków sterujących, a na innych nie, więc odczyty: ;12345? i 12345 są oba prawidłowe. Przy podawaniu danych do kodowania paska nie jest konieczne podawanie znaków sterujących – one są kodowane zawsze.